ည ...
လမင္းကို စနစ္တက် ၀ွက္သိုထားရင္း
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ တိတ္ဆိတ္မင္းမူ
က်ေနာ္ ေဖေဖ့ေျခသံေတြ ၾကားေနရတယ္ ...။
မိုးစက္ေတးသံဂီတ
မုန္တိုင္း ယာယီရပ္နားခ်ိန္
ရင္ခုန္သံလား
စိုး႐ြံ႕ေသာက သက္ျပင္း႐ႈိက္သံေလလား
ဟိုး ... အေ၀းဆီက
ေဖေဖ့ရဲ႕ ဘ၀ေတာင္ပံ႐ိုက္ခတ္သံမ်ား ...
က်ေနာ္ ၾကားၾကားေနရတယ္ ...။
ေတာ႐ိုင္းစံပယ္ပြင့္ကေလးေတြက
မနာလိုစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ လွပေမႊးျမ
ငယ္ဘ၀ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကို ျပန္လို႔ မက္ခြင့္ရတဲ့အခါ
ေ၀းရင္း ေ၀းရင္း ေ၀းခဲ့ရင္းက
တျဖည္းျဖည္း နီးရင္း နီးရင္း ပိုပိုနီးလို႔လာ ...
ဒါဟာ ...
ဘယ္လိုမွ အမွတ္မမွားႏိုင္တဲ့
ေဖေဖ့ ဘင္ဂ်ဳိသံ စစ္စစ္ေလ ...။
မိသားစု၀င္ေတြ မစံုရွာေတာ့့တဲ့
ႏြမ္းလ်ယိုင္နဲ႔ အိမ္အိုငယ္ကေလးတလံုးမွာေပါ့
ဖံုအလိမ္းလိမ္း ...
ပင့္ကူအိမ္ေတြ ဖြဲ႔ေနေသာ္ျငား ...
ေဖေဖ့ရဲ႕ က်ေနာ့္အေပၚ ထားရွိခဲ့ေသာ
ေမတၱာတရားနဲ႔ အလြမ္းမ်ားကို ...
ကိုယ္စား ျပန္လည္ေျပာျပခ်င္လို႔တဲ့
ေရဒီယိုအစုတ္ကေလးတလံုးဟာ
သစၥာရွိရွိ ေစာင့္ေနတယ္ ...။ ။
(ဘယ္လုိေန႔ရက္၊ ဘယ္လ၊ ဘယ္ခုႏွစ္မွာ ေသခ်ာစြာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ေသာ အေဖသို႔ ...)
ကမာပုလဲ
၂၀၁၀။
No comments:
Post a Comment